Vandaag starten we onze reis naar zelfliefde aan de hand van complimenten. Zelfliefde is naar mijn mening de essentie van innermanagement. Ik ben er zelfs van overtuigd dat vriendelijk zijn tegen jezelf net zo waardevol is als vriendelijk zijn tegen je beste vriend.
Deze reis begint ook met een simpele vraag: wie spreekt het luidst in je hoofd: je innerlijke coach of je innerlijke criticus?
Word je eigen beste vriend
Om zelfliefde te bereiken dien je de boodschap “word je eigen beste vriend” te omarmen. Iets wat gemakkelijk lijkt, maar voor velen toch als een moeilijke opdracht wordt ervaren. Ik merk dit dagelijks in mijn praktijk, niet zozeer aan de oppervlakte, maar in de diepgang van de gesprekken.
Wat maakt nu dat we het zo moeilijk vinden om onszelf complimenten te geven, terwijl we gul met lof zijn voor anderen?
De stem van het verleden
Vaak ligt de oorsprong van deze moeilijkheid in de stemmen van het verleden. Stemmen van ouders en leraren die fluisteren dat we nooit goed genoeg kunnen zijn. Hier ontstaat een negatieve connotatie rond zelfliefde. Egoïsme, of ‘ikzucht’, wordt als iets slechts gezien. Maar wat als gezond egoïsme er net voor zorgt dat jij zorg gaat dragen voor jezelf in een wereld die continu om aandacht vraagt?
Wanneer je de reis naar zelfliefde maakt, kan je je verwachten aan enkele obstakels. Een van deze obstakels is schuldgevoel. We voelen ons schuldig als we te veel aan onszelf denken.
Guilty pleasure
We zijn onze eigen strengste rechter, een fenomeen dat diep geworteld is in onze behoefte om ergens bij te horen en anderen geen pijn te doen. Daarnaast wordt schuldgevoel vaak beloond en wordt het gezien als een “guilty pleasure”. Maar deze “guilty pleasure” kan een neerwaartse spiraal van zelfsabotage veroorzaken.
Heel wat leiders ervaren schuldgevoel als een obstakel voor groei. Dus hoe kunnen we deze innerlijke dialoog veranderen? Dan Ariely, professor in de psychologie en gedragseconomie, suggereert dat we schuldgevoel kunnen transformeren naar spijt, een minder beladen emotie. Deze verschuiving van schuld naar spijt opent de deur naar een gezonde, vergankelijke reflectie.
Van zelfcompassie naar zelfvertrouwen
We vervolgen de reis naar zelfliefde met het idee van zelfcompassie. Het is geen medelijden, maar eerder een bewuste en vriendelijke benadering van onszelf. Het betekent jezelf feedback geven, leren van ervaringen en niet verstrikt raken in veralgemeningen zoals ‘ik kan nooit iets goed doen’. Zelfcompassie is de sleutel tot een gezonde relatie met onszelf.
Wanneer we nog dieper gaan duiken wordt komt de fluctuerende aard van zelfvertrouwen naar boven. Zelfvertrouwen zit in elk van ons ingebakken, maar het is een eigenschap waarvan we soms vergeten dat we ze bezitten. Het is het vertrouwen in onszelf, gekoppeld aan de context. Het is iets dat we veel hebben als we in onze comfortzone zitten, en vaak minder hebben als we voor een uitdaging zijn.
Conclusie
Kortom, de reis naar zelfliefde leert ons enkele waardevolle lessen:
- Gezond egoïsme is toegestaan in een wereld die om aandacht vraagt.
- Schuld kan worden omgezet naar vergankelijke spijt.
- Zelfvertrouwen en eigenwaarde vormen de basis van een gezonde relatie met jezelf.
Klaar om meer tijd te maken voor jezelf? Luister dan zeker naar onze podcast ‘Hier heb ik geen tijd voor‘.
