Een paar dagen geleden kreeg ik een pakje waar ik al een paar weken had naar uitgekeken: Het pamflet van de Italiaanse auteur Paolo Giordano met als titel ‘In tijden van besmetting’ (‘Nel contagio’). Hij schreef het tijdens de eerste weken van de Italiaanse quarantaine.
Een gedachte-experiment
Ik las het in één ruk uit. Deze passage vond ik bijzonder:
‘Wat we nu meemaken is van een aard die identiteit en cultuur overstijgt… De epidemie spoort ons aan om onszelf te beschouwen als behorend tot een collectief… Ze dwingt ons tot een gedachte-experiment waar we normaal niet mee bezig zijn: onszelf zien als onlosmakelijk verbonden met anderen en rekening houdend met hun aanwezigheid bij het maken van individuele keuzes. In tijden van besmetting zijn we één enkel organisme… In tijden van besmetting worden we weer een gemeenschap.’
Ik schrijf even niet over het feit dat sommige politieke leiders deze boodschap niet (willen) begrijpen en dat dit soms leidt tot machtsmisbruik en een ‘wij vs. zij’ dialoog. Ik wil liever focussen op het positieve; op het gedachte-experiment van Giordano.
Het virus zonder grenzen dwingt ons om ons ‘mens zijn’ stevig onder de loep te nemen. We zijn onlosmakelijk verbonden met anderen. We behoren tot een collectief. We zijn MENS.
“We zijn onlosmakelijk verbonden met anderen.
We behoren tot een collectief. We zijn MENS.”
En het is dus ook aan elk van ons om dat ‘mens zijn’ invulling te geven. Dit start met het activeren van ons persoonlijk leiderschap. Als ieder dat doet worden we samen sterk. Dan kunnen we krachten bundelen om tot de oplossingen te komen die nu broodnodig zijn op zovele vlakken.
Persoonlijk leiderschap
Persoonlijk leiderschap start met het opnemen van verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid om je af te vragen wat belangrijk is voor jou. Verantwoordelijkheid om je af te vragen welke impact je daden hebben op de mensen rondom jou, hoe groot of klein je die mensencirkel ook trekt. Het is essentieel dat je weet wat belangrijk is voor jou om te verhinderen dat je ‘opgeslorpt’ wordt door een collectief waar je niet achter staat. Het is het verschil tussen ‘leven’ en ‘geleefd’ worden.
Om je reflectie rond jouw persoonlijk leiderschap in gang te zetten, hier alvast enkele coaching vragen:
- Waar ligt voor jou de grens tussen je eigen vrijheid en de gezondheid van anderen?
- Hoeveel inmenging in jouw privacy laat jij toe?
- Wat zijn nog andere waarden en overtuigingen die je hebt?
- Waar ben je goed in en wat doe je met jouw vaardigheden?
- Met welke informatie ‘besmet’ jij anderen? Wat deel je op Social Media? Zijn het boodschappen die mensen samenbrengen of juist uit elkaar drijven?
- Als je een bedrijf leidt, hoeveel van je persoonlijk leiderschap toon je in jouw bedrijf?
- Waar kan jij het verschil maken?
Sterk in je schoenen
Toen we een paar jaar geleden ons 3D-leiderschap concept uitwerkten was het overduidelijk voor ons dat de start lag bij persoonlijk leiderschap, pas daarna wat dit betekent voor de manier waarop je met je team of anderen omgaat, pas dan wat het betekent voor de visie van je bedrijf of ruimere omgeving.
Als iedereen zijn persoonlijk leiderschap meer zou activeren komen we gesterkt uit deze crisis. Dan wordt de crisis een opportuniteit.
‘Geen mens is een eiland,’ schreef John Donne 400 jaar geleden. Hij bedoelde ermee dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Een wijsheid die we best van onder het stof halen.